پرده هارا کنار بزن.برمن بتاب.برمن که فرو میریزم همچون بهمن سرد تنهایی.
برمن بتاب خورشیدوار وآبم کن.بگذار جاری شوم و برویم هر بهار میان دستهایت .
در این خواستن بی مقدمه.در این روزهای طلایی داغ که آغشته اند به عطر تن تو،به انتظار بهارم.درست اول فروردین.
که قرار است برفهارا کنار بزنی. بیایی و برای من زندگی را برویانی.بیایی ومرا به آفتاب...مرا به آسمان دلت برسانی وته دلم گرم باشد به ماندنت.وبدانی که دلم همیشه برایت تنگ است.همیشه حتی آن لحظه که در آغوشم نفس می کشی.
تا بهار فرصت زیادی نمانده اما هر روز برای آمدنت دعا می کنم.هر روز این زمستان سخت را نذر بودنت می کنم.
میان تارو پود این زندگی که سخت مدیون سخاوت دستهای توست.توئی که جز خودت نمیداند که چقدر برایت کم گذاشته ام.توئی که در درون من سقوط کردی.توئی که سرزمین مادری ام شدی.حالا که روبه رویم نشسته ای با آن چشمهای روشن کودکانه.
حالا که بیشتر از همیشه کنارمی ،بیا وجاده های تنم را قدم بزن...چونان کوهی سر کشیده بر آسمانم....بیا و قله های تنم را فتح کن.
Aseman64
