کمال به تنهایی طعم ابدیت را در خود دارد.
در قله ی کوه برای کسیکه میخواهد بالاتر رود ،جز آسمان چیز دیگری وجود ندارد.
پ.ن:دقیقا یادم نمیاد اولین بار کی این جمله رو خوندم.ولی یادمه وقتی برای بار دوم"شقایق و برف"هانری تروایا رو از کتابخونه به امانت گرفتم وشروع کردم به خوندنش .دقیقا یادمه که تو جلد سوم این کتاب کنار پاراگراف همین جمله یه ستاره گذاشته بودم.
یادمه سر این کتاب خیلی گریه کردم. اونجایی که نیکیتا برده ی ارباب ،دلباخته ی "سوفی" زن جوان اربابش میشه. و بعد هم به طرز فجیعی زیر شکنجه جونشو از دست میده.
این جمله در وصف حال نیکیتا و عشق آسمانیش به سوفی نوشته شده بود.
پیشنهاد میکنم این کتابو از دست ندین.
برچسبها: تروایا،هانری
نام اصلی کتاب:نور عادلان
